Oorspronkelijke tekst (Italiaans): Diaro della crisi
door Massimo Cacciari en Giorgio Agamben
Massimo Cacciari en Giorgio Agamben zijn Italiaanse filosofen
Discriminatie van een categorie mensen, die daardoor automatisch tweederangsburgers worden, is op zichzelf een zeer ernstige zaak, waarvan de gevolgen dramatisch kunnen zijn voor het democratisch leven. Dit wordt nu, via de zogenaamde groene pas, met onbegrijpelijke lichtzinnigheid bewerkstelligd. Elk despotisch regime heeft altijd gewerkt met discriminatiepraktijken, die aanvankelijk misschien gematigd waren, maar vervolgens steeds wijdverbreider raakten. Het is geen toeval dat men in China zegt door te willen gaan met het track and trace-beleid, ook al is de pandemie voorbij. En het is de moeite waard het ʻbinnenlandse paspoortʼ in herinnering te roepen, dat de burgers van de Sovjet-Unie bij elke reis aan de autoriteiten moesten tonen. Als een politicus zo ver gaat dat hij degenen die zich niet willen laten vaccineren aanspreekt met fascistisch jargon als ʻwe zullen jullie zuiveren met de groene pas,ʼ moet echt gevreesd worden dat dit instrument buiten iedere grondwettelijke bescherming zal vallen.
Wee als het vaccin een soort religieus-politiek symbool wordt. Dit zou niet alleen een ontoelaatbare antidemocratische tendens zijn, maar ook niet stroken met het wetenschappelijk bewijs zelf. Niemand roept mensen op om zich niet te laten vaccineren! Het is één ding om te beweren dat het vaccin nuttig is, maar iets heel anders om te ontkennen dat we ons nog steeds in een fase van “massa-experimenten” bevinden en dat het wetenschappelijk debat over vele fundamentele aspecten van het probleem nog volledig open is. In het Publicatieblad van het Europees Parlement van 15 juni jl. staat duidelijk dat “directe of indirecte discriminatie van personen die niet gevaccineerd zijn, met inbegrip van personen die ervoor gekozen hebben zich niet te laten vaccineren, moet worden vermeden.” En hoe kan het ook anders? De gevaccineerden kunnen niet alleen besmet raken, maar ook ziek worden: in Engeland waren 50 van de 117 nieuwe sterfgevallen als gevolg van COVID-19 tweemaal gevaccineerd. In Israël beschermt het vaccin naar schatting 64 procent van degenen die een prik hebben gekregen. De farmaceutische bedrijven zelf hebben officieel verklaard dat het niet mogelijk is de schade van het vaccin op de langere termijn te voorspellen, omdat zij geen tijd hebben gehad om alle genotoxiciteits- en carcinogeniciteitstests uit te voeren. “Nature” heeft berekend dat 15 procent van de bevolking niet gevaccineerd zal blijven. Hoe lang zullen wij dan nog aan de pas moeten blijven vasthouden?
Iedereen wordt bedreigd door discriminerende praktijken. Paradoxaal genoeg geldt dat eerder voor degenen die door de groene pas “worden gefaciliteerd” dan voor de niet-gevaccineerden (die door de propaganda van het regime worden afgeschilderd als “vijanden van de wetenschap” of misschien zelfs als aanhangers van magische praktijken), omdat al hun bewegingen zullen worden gecontroleerd en het nooit mogelijk zal zijn te achterhalen hoe en door wie. De behoefte om te discrimineren is zo oud als de maatschappij zelf, en was al zeer aanwezig in de onze, maar om dit vandaag tot wet te verheffen is iets dat het democratisch geweten niet kan aanvaarden en waartegen het onmiddellijk in opstand moet komen.
Uit het Italiaans in het Engels vertaald door Costantino Ceoldo
[Noot van de vertaler: Twee vooraanstaande Italiaanse filosofen, Giorgio Agamben en Massimo Cacciari, delen met ons hun gegronde zorgen over het decreet van de regering-Draghi waarmee vanaf 6 augustus de zogenoemde ʻGroene Pasʼ in het leven wordt geroepen: het certificaat dat gevaccineerde mensen in staat stelt gebruik te maken van treinen, bussen, theaters en fitnessruimtes, terwijl niet-gevaccineerden daarvan buitengesloten worden. Er werd een Engelse benaming gebruikt (ʻGreen Passʼ), omdat de eenvoudiger Italiaanse term te veel Nazi-connotaties had, maar het principe is hetzelfde. We kunnen ons slechts aansluiten bij de zorgen van deze twee filosofen, die het risico lopen opnieuw gehaat te zullen worden wegens hun contraire opvattingen.]